به گزارش خبرنگار شمالغرب ، تلاقی پایتخت حسینیت و اردبیل در شعر زنده یاد استاد ناصر آزاد اردبیلی که در سال 1350 شمسی به نظم درآمده است.

شهری پر از عطر حسین

این شهر که نامش اردبیل است

بر کعبه معرفت، دلیل است

شهری ست چو گوهر درخشان

تابد به جبین ملک ایران

این شهر که خواستگاه شیعه است

از بوی گل حسین بود مست

این کشور اعظم تشیع

در زیر لوای دین اسلام

دلهای رمیده است آرام

آنان که به زیر این درفشند

بر دیده دهر، نور بخشند

از پاکی صاحبان ادراک

این شهر مقدس است بس پاک

از جلوه عالمان ذیقدر

این شهر منوّر است چون بدر

از نور دل سخن سرایان

این شهر شده ست نور باران

طوبی به کسان که از محبّت

بر آل علی کنند خدمت

گویند سخن به آل طاها

باشند همه شاعران توانا

در خدمت پادشاه دینند

دلداده حضرت حسینند

تا عرضه کنم مقامشان را

گویم به ردیف،نامشان را

بنگر تو فروغ معنوی را

افزود مقام «یحیوی» را

آن شاعر عالی و مقرّب

تاج الشعرا شده ملقب

استاد بزرگ «شمس عطار»

بر رحمت حق بود سزاوار

«بیضا» به کلام عارفانه

در عشق حسین بود یگانه

«ناطق» به سخنوری چنان است

محبوب قلوب شاعران است

مشهور شده ست نام «انور»

با شهرت شاعر هنرور

هرجا که سخن ز «منزوی» هست

خواننده سخنور زبردست

«مضطر» که سخنوری غمین است

روحش به غم حسین، عجین است

«منعم» که ادیب و نکته دان است

چون آب، کلام او روان است

از «قاسمی» بلند همت

شعر است فکاهی و نصیحت

در دیده دوستان خوشبین

شعرش چو خودش، لطیف و شیرین

باشد به سخنوری، «نخستین»

شایسته آفرین و تحسین

بشنو ز کلام «بختیاری»

آوای پرنده بهاری

شیدای حسین جناب «غمگین»

خوش فکر و شریف و مرد حق بین

یادم آورم از جناب «ذاکر»

و ز «کاتب» و «عندلیب» و «شاکر»

از «بهجت» و «اخگر» و «روایی»

«یورتچی» و «معزّی» و «تقایی»

از «صدری» و «عاصم» و کلامش

«مبکی» و «موذن» و پیامش

وز «شایق» و «ثابت» فروتن

در برج سخنوران «محیّر»

باشد ز ستارگان نیّر

«راثی» و «حیرانی» و «پیامی»

هستند ز شاعران نامی

اینان همه شاعر و ادیبند

هم خالص و مخلص و ربیبند

اینان که به عشق مستحتل اند

سرمایه فخر اردبیل اند

یارب! به مقام آل طاها

بر عزّت و قدرشان بیفزا

گر مرده و یا که زنده هستند

بر حضرت دوست،‌بنده هستند

این بیت بدیهه را که آرم

از «قاسمی» است یادگارم

«ناصر» چو سخنوارن اعضم

گوند سخن متین و محکم