به گزارش شمالغرب به نقل از آران مغان، بیست و چهارم دیماه ۹۳ حدود ساعت ۴ بعد از ظهر، دریاچه شورابیل شاهد جمعی از مردم نگران و عاجز از نجات جان دو دختر جوان (الهامه سلیمان زاده و لیلا یونسی) غرق در دریاچه یخ زده در صحنه‌ای بسیار سنگین و عاطفی بود.  فاصله محل فرورفتن این جوانان از حاشیه دریاچه ۱۵ متر هم نبود اگر  نردبانی حداقل به طول ۱۰ متر داشت و یا اگر چند متر طناب  یا چند حلقه تیوپ بی‌ارزش در کنار دریاچه بود یا قایقی آماده در این دریاچه بود که به سرعت کمک نماید آن دو انسان الان زنده بودند اگر یک نگاه نظام مند به مخاطرات محیطی در حاشیه دریاچه شورابیل (آن هم مستقر درمنطقه نمونه گردشگری) برای فصول مختلف می شد چنین حوادثی پیش نمی آمد.

دریاچه شورابیل یکی از جاذبه‌های گردشگری زیبای استان و بلکه کشور است که شهروندان با پرداخت مبالغی درمبانی ورودی در هزینه‌های اداره آن هم مشارکت هم دارند. این دریاچه در ایام تابستان بسیار شلوغ و پرترافیک است به طوریکه تردد با ماشین در ساعاتی به سختی انجام می‌گردد. برای حفظ جان بازدیدکنندگان از دریاچه چه کاری  کرد ه اند؟ فرض بگیرید کودکی  یا مجنونی یا سالمندی ناگهان در دریاچه سقوط کند، یا درگیری پیش‌ آید  چند نفر همدیگر را به دریاچه هل دهند  یا خودرویی در آن سقوط کند ، برای این مواقع چه تمهیدی اندیشیده‌اند؟ کافی نیست با بیان بی‌احتیاطی دو جوان دانشجو مسئولیت‌های مدیریت شهری و مدیریت سوانح خود را فراموش بکنیم. چند ماه قبل از غرق شدن دانشجویان بود که در همین اردبیل و در دریاچه نئور چند نفر جوان در تور ماهیگیری به دام افتاده و جان خود را از دست دادند از آن واقعه چه درسی برای مدیریت دریاچه شورابیل در وسط شهر با بازدید کنندگان میلیونی فراگرفته ایم؟!

منطقه گردشگری تنها یک محیط زیبا و باجه‌ای برای اخذ ورودی از مردم بازدیدکننده نیست. باید در یک محیط گردشگری با یک نگاه علمی خطرات را هم پیش‌بینی و برای کاهش و مدیریت آن هم اندیشید تا چنین حوادث ناگواری تکرار نشود نقض ماده ۶۱ و ۶۲ ایین نامه اجرایی فدراسیون نجات غریق و غواصی که به دلیل عدم رعایت موارد مصرحه، بهره بردار مسئول حادثه می باشد عدم نصب علائم هشدار دهنده از قبیل خطر شکستگی یخ (حتی برابر گزارش مامورین محترم نیروی انتظامی، تابلو شناممنوع، بعد از حادثه نصب گردیده است) درج تلفن و نشانی نزدیکترین مراکز درمانی، آتش نشانی برابر ایین نامه اجرایی فدراسیون نجات غریق وغواصی الزامی بوده، استخرها و دریاچه های پارک باید دارای گارد محافظ به ارتفاع ۱۵۰سانتی متر باحریم حداقل دومتر باشد وعمق دریاچه واستخر پارک نباید بیش از ۵/۱ متر باشد و علاوه بر آن استقرارناجیان غریق دربهره برداری از تفرجگاههای آبی الزامیست در صورت عدم رعایت موارد یادشده تفرجگاه آبی حق بهره برداری نداشته ودر صورت فعالیت به لحاظ عدم تامین امنیت جانی استفاده کنندگان، بهره بردار مسئول جبران خسارات وارده اعم از جانی ومالی می باشدبا شکایت اولیاءقانونی و ارجاع دادستان محترم دادسرای عمومی وانقلاب اردبیل به بازپرسی محترم شعبه ۵ بدون فوت وقت گزارش از محل وقوع حادثه تهیه گردید و با جلب نظرکارشناس رسمی دادگستری شهرداری اردبیل به میزان ۴۰ درصد واداره امورآب استان به میزان ۱۵ درصد ومرحومین به میزان ۴۵ درصد مقصر حادثه شناخته شدند با ارسال پرونده به شعبه دادگاه کیفری ۲ شهر اردبیل دادنامه بدوی مبنی بر پرداخت ۵۵درصد دیه یک زن مسلمان ویک سال مجازات حبس بادوسال تعلیق صادرشد و دادگاه تجدید نظر استان ضمن حذف مجازات، پرداخت دیه به میزان تقصیر را تایید کرد با اینکه بعداز وقوع حادثه وشکایت، اقداماتی از قبیل نصب تابلو واستقرار اگیب گشت توسط محکومین به عمل آمده که جهت جلوگیری از بوجود آمدن حوادث مشابه درآینده کافی نبوده و حکم صادره نیز متاسفانه  فاقد آثار بازدارندگی به لحاظ عدم رعایت نظامات دولتی، نسبت به اشخاص حقوقی مسئول است.

مطمئنا صدور چنین احکامی بانقص قانونی ،احساس مسئولیتی دراکثر کارکنان دولت ایجاد نخواهد کرد وبعداز چند روز ازهرحادثه ،هرگونه تمهیدات به منظور جلوگیری از حوادث مشابه به باد فراموشی سپرده خواهدشد در آخر ازدادستان محترم اردبیل جناب آقای عتباتی که ، همانند یک پدردلسوز واز جناب آقای عبدالحمید محمدی بازپرس شعبه ۵ دادسرای عمومی و انقلاب اردبیل که وجدان کاری و احساس مسئولیت قانونی وانسانی را سرلوحه مأموریت خویش قرارداده اند نهایت سپاسگزاری خویش را اعلام نموده واز خداوند منان برای این عزیزان دلی غیر قابل برگشت ازراه حق خواستارم.

بهروز سلیمان زاده (وکیل قربانیان حادثه شورابیل)