به گزارش شمالغرب به نقل از سیفار، شهر گرمی با جمعیت ۳۰ هزار نفری در گوشه ای از این خاک همچنان با کلمه ناشناخته محرومیت دست و پنجه نرم می کند، ناشناخته به این دلیل که مردم عصر جدید در سایر استان ها و شهرها با این کلمه آن چنان که باید و شاید آشنایی ندارند. شاید مفهوم آن ها از محرومیت چیز دیگری باشد و نبود این امکانات ابتدایی را اصلا تاکنون تصور نکرده اند.
شاید به جرأت می توان گفت نام محرومیت با گرمی عجین شده است و تنها دلخوشی اهالی این شهرستان، به زیبایی از دور و مردمانی خونگرم است.  ناله های دردناک کودکانی که رنگ شهر بازی ندیدند روزی دامن افرادی که می توانستند برای گرمی کاری بکنند، اما نکردند. آن هایی که با گرمی بازی کردند و نگذاشتند مردم گرمی روی شادی و خوشی و رفاه را ببینند.
در سال های اخیر اعتبارات دولتی نیز به دستگاه های اجرایی افت چشمگیری داشته است . از این رو نمی توان به اعتبارات دولتی برای توسعه امید بست. در شرایط کنونی بهترین راه چاره مدیریت بی پولی است. متولیان فرهنگ ، ورزش و عمران شهری با استفاده از امکانات موجود و برنامه ریزی های ویژه برای توسعه شهر گرمی گام های بلندی برداند.
حال انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی و مجددا جنب و جوش غیرقابل وصف همه مردم حتی کودکان و سالخوردگان آیا نوید بخش آینده ای خوش برای شهرستان را رقم خواهد زد؟
طبیعتا انتخابات و انتخاب یک کاندیدای قدرتمند کاملا ارتباط مستقیمی با چهار سال آینده شهرستان دارد. بی شک همگان بر طایفه ای بودن آرای مردم منطقه خودمان آگاه هستیم و البته مبرهن است یکی از دلایل عقب ماندگی این شهرستان همین آرای قومی است.
اما موضوعی که باید برای مردم گرمی اهمیت داشته باشد، نزدیکی و تعامل ویژه کاندیدای مورد نظر با دولت است. منطقه آزاد اردبیل نمونه عینی تقابل دولت و مجلس بود که در نهایت باعث متضرر شدن مردم منطقه از این مهم شد. در صورت اینکه نمایندگان با لایحه داده شده از سوی دولت به مجلس موافقت داشته و همراهی کنند، طبیعتا نفع آن به سوی مردم خواهد بود.
پیشنهاد می شود اهالی منطقه، کاندیداهای موجود را که همگی از ظرفیت های انسانی شهرستان محسوب می شوند، بر حسب برنامه های ارائه شده و سابقه اجرایی آن ها انتخاب کنند.
در شرایط اجتماعی، فرهنگی و سیاسی منطقه ما، اکثر انتخاب‌ گران با ذهنیت‌ های از پیش ‌ساخته به سراغ انتخابات می ‌روند. اکثر مردم شرایط از پیش تعیین‌ شده ‌یی برای کاندیدای مورد نظر خود دارند و این شرایط البته جزو ویژگی‌های اکتسابی کاندیداها نیستند. کسی که برای ارزیابی لیاقت‌های یک کاندیدا می‌اندیشد، برای او لیاقت و توانانی‌های فردی کاندیدا اهمیت درجه دوم دارد.
از نگاه دیگر می توان گفت انتخابات پلی برای توسعه و پیشرفت است و از این رو نباید به این سادگی مردم از این موضوع گذر کنند. انتخابات فصل خانه تکانی در شهرستان و در همه حوزه های سیاسی و اقتصادی است و از این رو مردم نباید بخاطر نسبت های فامیلی یا تفکرات قومیتی، آینده شهرستان را و منطقه را به خطر بیندازند.
طبیعی است که وابستگی‌های قومی مساله سرنوشت‌ساز در گرمی امروز است، به همین دلیل نمی ‌توان و نباید مردم را به خاطر گرایش‌ های قوم ‌محورانه ملامت کرد. تنها چیزی که می‌ توان گفت این است که انتخابات برای عده ‌ی زیادی فقط یک انتخاب است، در حالی که باید اینطور نباشد.
بهتر است مسئولان، نخبگان و اصحاب قلم با شفاف سازی معیاب انتخاب کورکورانه و تآثیر آینده این انتخاب مهم بر روند توسعه منطقه، استان و کشور مردم را از انتخاب های طایفه ای به دور کنند.

*علی قاسمیان‌