اگر یکی از منتقدان سرسخت دولت یازدهم که نزدیک به یک سال است راه و بیراه دولت را به بهانه‌های متعدد مورد هجمه قرار می‌دهند، ‌تصاویر زنان ساپورت‌پوش را در صحن علنی مجلس نشان می‌داد و بابتش از وزیر کشور بازخواست می‌کرد، خیلی تعجب‌برانگیز نبود اما وقتی این تصاویر به خواست علی مطهری در مانیتورهای بهارستان به نمایش درآید، خیلی دور از ذهن نیست که با حجم زیادی از مخاطبان متعجب مواجه شویم. شگفتی آن گاه بیشتر می‌شود که به خاطر آوریم  این  نماینده مجلس در ماه‌های گذشته بارها در  دفاع از عملکرد دولت یازدهم به منتقدان آن یادآور بوده مواردی که امروز برایشان مهم شده است، در دولت قبل ریشه دارد. به همین خاطر از آنان پرسیده است چرا آن موقع سکوت کرده بودند؟

در همین راستا از علی مطهری سوال کردیم چه شد که در موضوع حجاب و عفاف که از یکسو ریشه در گذشته‌ها دارد و از سوی دیگر به جز وزارت کشور بیست‌ و چند نهاد دیگر در آن نقش دارند، از نقش وکیل مدافع دولت تبدیل به دادستان شد؟

وقتی دیدگاه‌های شما درباره حجاب و عفاف و نوع مواجهه شما با این موضوع  هر چند وقت یک بار مطرح می‌شود، به شدت در شبکه های اجتماعی بازخورد منفی پیدا می‌کند؛ در موارد متعدد برای بسیاری از حامیان شما، این سوال پیش آمده است که علی مطهری چگونه فردی است؟ به عبارتی برایشان قابل جمع نیست که چطور یک نفر می‌تواند درباره موضوعاتی، رویکردی کاملا متفاوت از بقیه دوستانش در پایگاه فکری‌ و سیاسی‌ای که به آن تعلق دارد، داشته باشد و در موضوعاتی دیگر مانند مقوله حجاب،‌ موضعی دیگر بگیرد و مثلا حتی عکس زنان ساپورت پوش را در صحن علنی مجلس نشان دهد و با اصرار از وزیر کشور بابت این مساله سوال کند!

اتفاقا حرف من این است که اینها باید با هم جمع بشود. علی مطهری فردی است که برای هرچیز بر اساس آموزه‌های دین اسلام موضع می‌گیرد. به همین‌خاطر گاهی ممکن است مواضعم خوشایند برخی باشد و زمانی دیگر، خوشایند افرادی باشد  که در موردی دیگر،‌ منتقد موضع بنده بودند. در هر حال واقعیت آن است که جامعه دو بخش دارد، ممکن است یک بخش خوشش بیاید و بخشی دیگر پس بزند.

مثلا وقتی ما حرفی درباره وضعیت حجاب در جامعه می‌زنیم حتما بخشی از طیف اصلاح طلب ناراحت می‌شوند یا وقتی از حقوق ملت و آزادی بیان حرف می‌زنیم بخشی از اصولگرایان ناراحت می‌شوند. یا مثلا درباره موضوع حصر آقایان موسوی و کروبی از وزیر دادگستری سوال دارم که مطمئنم این سوال هم به مذاق برخی خوش نمی‌آید اما من کاری به خوشامد و بدآمد دیگران ندارم، چون حرف خودم را می‌زنم یعنی آنجا که تشخیص بدهم باید حرفی باید زده شود،‌ قطعا می‌گویم و این را هم می‌دانم که برخی ناراحت می‌شوند اما خب چاره‌ای هم نیست؛ من به حرفی که می‌زنم اعتقاد دارم.

اما درباره تصاویر زنان ساپورت‌پوش این سوال برای افکار عمومی مطرح است که علی مطهری که خودش بارها در مسائل مختلف به منتقدان دولت فعلی متذکر شده است که این ایرادهایی که می‌گویید مربوط به دولت قبلی است،‌ چطور درباره وضع حجاب، وزیر دولت را به مجلس می‌کشاند و سوال می‌کند آن هم وقتی که خودش بارها گفته نابسامانی حجاب در جامعه ربطی به دولت آقای روحانی ندارد و از سال‌ها قبل و در دولت آقای احمدی‌نژاد هم وجود داشته است؟ به هر حال ساپورت‌پوشی مد امسال نیست و حداقل ۴ سال است که مورد استفاده زنان و دختران جامعه ایران قرار دارد. برای همین این سوال برای افکار عمومی مطرح است که هدفتان از نشان دادن آن تصاویر در مجلس چه بود؟ تصاویری که منجر به دادن کارت زرد به وزیر دولتی شد که مورد حمایت شما هم قرار دارد.

به هرحال وزیر باید به وظیفه‌اش عمل می‌کرد برای همین به مجلس فراخوانده شد.

اما وزارت کشور فقط یکی از ۲۲ نهادی است که متولی موضوع حجاب و عفاف هستند.

درست است ولی متولی هماهنگی همه آن دستگاه‌ها وزیر کشور است. ستاد اجرای قانون حجاب و عفاف ، وزارت کشور است. حرف من این بود فرض کنید وقتی پدیده‌ای که برخلاف پوشش اسلامی است در جامعه پیدا شد،‌ دولت وظیفه دارد؛ یعنی دولت نمی‌تواند بگوید  خود مردم باید بفهمند و فرهنگشان بالا بیاید. کار فرهنگی جای خود ولی دولت اینجا وظیفه دارد یعنی باید مانع شود و اجازه ندهد که این روند در جامعه رسمیت پیدا کند. برای همین از وزیر خواستیم که به کمیسیون بیاید و در این باره بحث‌های زیادی شد. حتی ما گفتیم که اگر شما بخشنامه کنید که این نوع پوشش را نمی‌پذیرید و ورود افراد با این پوشش به ادارات دولتی ممنوع است،‌ ما سوالمان را پس می‌گیریم چون احساس می‌کنیم شما اقدامی می‌کنید اما این اتفاق نیفتاد.

یعنی برای شما منع ورود به ادارات دولتی با داشتن این نوع پوشش مهم و کافی بود یا اینکه خواستار ورود نیروی انتظامی به مساله هم بودید؟

بحث ما این است که به طور کلی باید یک نظارتی باشد حالا اینکه شکل این نظارت چگونه باشد،‌ موضوع دوم است. بحث ما این است که وقتی مردم احساس کنند دولت سر این قضیه حساسیت دارد و مخالف این کار است،‌ خود به خود ۵۰ تا ۶۰ درصد مشکل حل می‌شود. بحث ما  این بود که این موضوع از سوی وزارت کشور اعلام و بخشنامه‌ای برای ادارات دولتی صادر شود.

آقای دکترمطهری  شما با دولتی مواجه هستید که اعتقاد دارد با زور نمی‌توان مردم را به بهشت برد. از آن طرف تجربه هشت سال دولت اصولگرایی را داریم که به دفعات و در مقاطع مختلف از گشت ارشاد برای مواجهه با مقوله حجاب استفاده کرد اما خب همه اذعان دارند که این کارها نه تنها نتیجه‌بخش نبود بلکه تبعات منفی هم داشت. برای همین این سوال مطرح است که آیا شما خیلی آرمانی به مقوله حجاب و عفاف نگاه نمی‌کنید؟

من دارم حکم اسلام را می‌گویم. من می‌گویم آنجا که امر به معروف و نهی از منکر مستلزم اِعمال قانون و اقدام عملی باشد،‌ این وظیفه دولت است و وظیفه مردم نیست؛ پس دولت نمی‌تواند از زیر بار این مسوولیت شانه خالی کند. البته من نمی‌گویم که با هر نوع بدحجابی مقابله عملی شود یعنی نباید با کوچکترین نقصی که در پوشش فردی وجود دارد،‌ برخورد عملی شود. ‌من می‌گویم باید با این موارد بسیار ناهنجار مثل همان ساپورت پوشیدن که باب شده است، برخورد شود؛ اینجا دولت نمی‌تواند سکوت کند.

خب  حالا همان سوال اول دوباره طرح می‌شود که ساپورت  حدود ۴ سال است که استفاده می‌شود و حتی اکنون علاوه بر خانمها،‌ برخی آقایان هم از این پوشش استفاده می‌کنند!

نه چهار سال نیست؛ شاید یک سال بیشتر نباشد که در جامعه باب شده است. به علاوه ما نمی‌گوییم اصل ساپورت پوشیدن اشکال دارد؛ یکی با مانتویی که تا پایین زانوست ساپورت می‌پوشد و کسی هم نمی‌تواند به آن ایراد بگیرد؛ پس با اصل ساپورت پوشیدن  مخالف نیستیم. در واقع اعتراض ما به آن پوشش ساپورتی است که کل حجم بدن را نشان می‌دهد و این نوع پوشش قطعا حجاب نیست. ببینید برخی می‌گویند که حتی نباید اجازه فروش ساپورت را هم داد که خب این هم درست نیست.

به نکته جالبی اشاره کردید. بسیاری از افراطیان با استناد به همین مباحث حتی مثلا با فروشندگان ساپورت هم برخورد می‌کنند. آیا نگران این نیستید که به دنبال این حرف شما،‌ افراد تندرو مجال خودنمایی پیدا کنند و به دنبال برخورد فیزیکی با بی‌حجابی بروند؟

بیبنید اصلا حرف ما این نیست. الان این همه آدم در خیابان راه می‌روند و موهایشان عیان است اما کسی نمی‌گوید که آنها را بگیرید؛ حرف ما هم این نیست. اصل حرف و تاکید ما موارد خیلی ناهنجاری است که در واقع نوعی ساختارشکنی به شمار می‌رود و بنیاد خانواده را تهدید می‌کنند.معتقدم که دولت باید در این موارد خاص ورود پیدا کرده و از زیر بار مسئولیت شانه خالی نکند.

منبع : آنا

انتهای پیام/