به گزارش شمالغرب به نقل از مشکین رسا، بعد از اینکه سه هفته پیش گزارشی با عنوان زمین خواران اردبیل در رسانه ها (نشریه چشم انداز  ‘زمین خواران نوظهور در اردبیل ‘ ) منتشر شد، تصمیم گرفتم مقاله ای با موضوع ” زمانخواری در مشگین شهر ” بنویسم ولی احساس می کردم برای جا انداختن این مفهوم با مشکل مواجه شوم ولی وزیر محترم کشور در سفر به مشگین شهر جمله ای گفتند که در حین دردناک بودن ، به تفسیر و تبیین پدیده و مفهوم “زمان خواری” کمک می کند، ایشان گفتند : مشگین شهر را می توان میان شهر و روستا فرض کرد و در ده سال گذشته هیچ پیشرفتی نداشته است”

زمین خواری پدیده شوم و خطر ناک

مفهوم عبارت فوق این است که ده سال فرصت مردم تلف شده است . معمولا ماها زمین را چون یک عنصر فیزیکی است درک و لمس می کنیم و با پدیده زمین خواری آشنا هستیم که بسیار درد ناک بوده و مختص اردبیل نیست بلکه در همه شهرها گرفتار این فاجعه هستیم زمین خواری کالبد و ساختار شهر سازی ما را بر هم زده غالب شهرهای ما به صورت بی رویه رشد کرده اند و در شهرهای ما خبری از استانداردها و نرم های شهرسازی نیست .

اما سئوال اصلی   این که هیچ وقت سراغ آن نمی رویم پدیده ” زمان خواری ” است و صد البته پدیده زمین خواری فقط و فقط یکی از معلول های” زمان خواری است” زمان خواری هم در بعد ملی قابل طرح و بررسی است و هم در بعد استانی و هم در مقیاس شهرستانی ، و ما در این مقاله به پدیده زمانخواری در مقیاس شهرستانی خواهیم پرداخت .

شاید شما هم کنجکاو شده و سئوال کنید خوب مفهوم ” زمین خواری ” روشن است اما ” زمان خواری” دیگر چه صیغه ای است ؟

زمان خواری واتلاف وقت مردم

در پاسخ این سئوال باید گفت هر ملتی دو بخش سرمایه بیشتر ندارد بخشی مربوط به زمین است و آنچه که در زمین است اما بخش دوم “زمان ” است به عبارت دیگر ” فرصت ” نه یکی ، بلکه اولین و اصلی ترین سرمایه یک ملت است بطور متوسط الان بطور میانگین انسانها در ایران ٧٠ سال عمر می کنند یعنی هفت دهه! بنابراین سعادتمندترین و توسعه یافته ترین ملت ها کسانی هستند که از سرمایه زمان خود به درستی استفاده می کنند و قطعا حدیث منسوب به پیامبر اکرم(ص) که می فرماید :خدا نکند قبل از اینکه انسان خودش را بسازد جامعه به او روی آورد و بر مصدر امور جامعه خود بنشانند !

متدین بودن ،تعهد وتخصص وکارآمدی یک مدیر خوب

یک مدیرخوب چرا ؟ برای اینکه انسانهای ناپخته و ناکار آمد و قدرت طلب سرمایه زمان متعلق به جامعه را تلف می کنند، مدیران و مسند نشینان ناکارآمد و دنیاطلب و ناشی، حتی مدیران متعهد اما ناتوان و غیر متخصص و مدیران متخصص اما غیر متعهد هر کدام به نوعی سرمایه” زمان ” مردم را تلف می کنند و ” زمان خواری ” می کنند و صد البته خطر زمان خواران برای مردم بسیار بیشتر از خطر زمین خواران است  یعنی مدبربودن یک مدیر توانمند علاوه بر تخص و تعهد باید متدین و آگاه به مسایل دینی و اصول فقهی باشد و درمورد استفاده از آیات و روایات بخصوص در قرائت قرآن  کریم  فرق بین  اقدام در اولی با فتحه و اقدام با کسره را بفهمد.

شانزده سال فضای بسته سیاسی و تقسیم بندی شهرستان به شهر وند درجه یک و دو

ملت ایران انقلاب کردند، شهید دادند و با طاغوت مبارزه کردند ،برای تحقق حاکمیت اسلامی ، توسعه و پیشرفت کشور و انسجام و وحدت و محبت بین آحاد و اقشار جامعه ، توازن و برادری و برابری و دفاع از اصول و ارزشهای انقلاب اسلامی ، اما زمان خواران هر اندازه که توانستند خواسته یا ناخواسته به ترمز و مانع حرکت جامعه به سمت همین اهداف  ا نقلاب و مردم شدند ، در دوره شانزده سال بعد از انقلاب در مشگین شهر مصادر تصمیم گیری و تصمیم سازی به دست کسانی افتاد، که از نظر جامعه شناختی خط کشی ها و شکاف هایی در بدنه اجتماعی ترسیم کردند برای بخشی از مردم شناسنامه ویژه صادر شد ،که همین مدیریت اکثریت نهادهای دولتی را مانند مهر کابین خودشان کردند و همین اقلیت به اکثریت مردم و حتی نخبگانشان شناسنامه شهروند درجه دو صادر کردند خیلی ها در این فضا مسیر انزوا و بی تفاوتی را بر گزیدند و خیلی ها نیز ترک دیار خویش برگزیده و هجرت کردند و جالب تر اینکه برخی از هم ترک دیار نموده گان در خدمت به انقلاب و مردم ظرفیت های فوق العاده ای هم به نمایش گذاشتند در بخش سازندگی شاهد تجمع و تمرکز امکانات در برخی از روستاها و فقد امکانات در خیلی از روستاها شدیم شاهد شکل گیری کوه های ثروت در بخشی از جامعه و دره های فقر در بخشهای دیگر شدیم و طلوع اراده ای از سلسله سادات جلیله آنهم از غرب مشگین شهر همزمان با انتخابات مجلس پنجم پایانی بر این دوره شانزده ساله زمان خواری بود.

عدم پیشرفت مشکین شهر از زبان وزیر کشور ، این ده سال متعلق به دوره نمایندگی چه کسانی است؟

اما در ده سال اخیر که وزیر کشور می گویند هیچ پیشرفتی در مشگین صورت نگرفته قابل تقسیم به یک دوره چهار ساله و یک دوره شش ساله است که همزمان با مجلس هفتم و هشتم و نهم می باشد ، در یک مرحله چند سال وقت و فرصت مردم صرف شنیدن داستان ها و تخیلات احداث کارخانه ی بزرگ خودروسازی و قطعه سازی و غیره شدیم یک دوره قابل توجه دیگر هم مردم را برای دیدن رویای سوئیس و پایلوت های زنجیره ای سدهای معیشتی و غیره به خواب می فرستند و در غیاب مردم پست های دولتی و مصادر مدیریتی شهرستان را که اصولا ابزاری برای خدمت به مردم است به مثابه لابراتوارهای ملکی و شخصی به دوستان و آشنایان کادو می کنند بطوری که حتی امروزه مدیران مدارس نیز با نظر همین زمان خواران انتخاب می شوند و نهایتا نتیجه این فرایند که دست پخت زمانخواران است به شکل فقر و بیکاری و رکود و مهاجرت و اعتیاد و طلاق و افسردگی فردی و اجتماعی و بی تفاوتی و انفعال اجتماعی ظاهر می شود.

درآخر کلام اینکه اگر وزیر محترم کشور هم علنا و رسما اذهان می کنند که در ده سال گذشته هیچ پیشرفتی در مشگین شهر محقق نشده است و به تعبیری وقت و عمر مردم تلف شده و زمان خواری شده است چه کسانی پاسخگو هستند؟ و اینکه امیدی بر طلوعی دوباره برای پایان دوازده ساله ی دیگر وجود دارد؟

سید عقیل ابراهیم زاده نویسنده و روزنامه نگار